Steeds meer mensen plaatsen hun meals en foodporn op internet. Maar zijn de lol en likes ook bevorderlijk voor je voedingskeuzes? Gaan jij én anderen hiervan gezonder eten? Onderzoekers van de universiteit van Washington deden een verkennend onderzoek.
Iedereen die Instagram gebruikt is wel bekend met hashtags als #foodporn #eats #healthyfood. Er worden op Instagram veel foto’s gedeeld van hamburgers en quinoaknutsels. Vaak om te laten zien wat voor lekkers er op tafel staat en om anderen te inspireren. Ook ik maak me er regelmatig schuldig aan…
Een andere reden waarom sommige mensen hun fitfoodfoto’s delen is om hun voedingspatroon inzichtelijk te maken en sociale steun en motivatie te krijgen van hun omgeving.
Maar leidt dit ook tot gezondere keuzes? Onderzoekers van de universiteit van Washington startten een onderzoek en verzamelden 16 deelnemers om hun voeding op Instagram te loggen in plaats van een traditioneel voedingsdagboek te gebruiken[1].
Redenen om deze methode eens te proberen
Het maken van foto’s heeft op het eerste gezicht een aantal voordelen. Het kost minder tijd (tenminste als je niet uren bezig bent met de foto) en is mogelijk leuker om te doen dan een dagboekje bijhouden. Ook kan de Instagramfeed helpen om te onthouden wat je gegeten hebt. Bij een dagboekje is er toch vaak sprake van een onderrapportage, omdat je niet alles onthoudt wat je eet en het niet gelijk noteert. Daarnaast wordt het meer en meer geaccepteerd om foto’s van je voeding te maken. Verder wordt het meer beeldend dan wanneer je het alleen noteert in een app. Dit kan mogelijk invloed hebben op je voedingskeuzes. De onderzoekers beschrijven het als volgt:
“When you only have one data point for a pizza or donut, it’s easy to rationalize that away as a special occasion, but when you see a whole tiled grid of them, you have to say to yourself, ‘Wait, I don’t actually have that many special days.’”
Maar dit is nog niet alles. De deelnemers gaven ook aan meer support te ervaren van hun volgers en het zo beter volhouden hun voeding te loggen en gezonder te eten. Ze voelde zich ook meer verplicht eerlijk te zijn over hun eetgewoontes, terwijl ze in een app bijvoorbeeld bepaalde dingen gewoon niet invulden. Zoals een deelnemer aangeeft:
“With Instagram, it helped me because I was taking a picture of it — it’s real and it does exist and it does count towards what I was eating. And then putting up a visual image of it really helped me stay honest,”
Waarom Instagram?
Op Instagram is het gemakkelijker om mensen te vinden die dezelfde interesse hebben als jij. Simpelweg door het gebruik van hashtags. Daarnaast kan je meerdere accounts gebruiken, waardoor je vrienden en familie niet continu je voedselfoto’s hoeven te zien. Anders dan bijvoorbeeld op Facebook. Als het een effectieve manier is kan dit zelfs interessant zijn voor coaches om snel inzicht te krijgen in het voedingspatroon van zijn of haar cliënten. Of natuurlijk als zelfhulpinstrument. Het is een sociale manier om steun te ontvangen van je omgeving. En laten sociale steun en sociale druk nou een voorspeller zijn van intentie en gedrag.
Reden om het niet te te doen
Een belangrijke reden om het niet te doen is natuurlijk het privacy-aspect. Bij deze aanpak deel je je volledige voedingspatroon (tenminste als je het goed doet…)
Een nadeel van Instagram is dat het prioriteit geeft aan bepaalde foto’s en niet alle foto’s op tijdsvolgorde laat zien. Omdat je meerdere maaltijden per dag post, kan dit voor je omgeving als storend ervaren worden. Dit kan ervoor zorgen dat jouw foto wegzakt tussen de leuke vakantiekiekjes van mensen. Om dit op te lossen maak je een nieuw account en publiceer je met een eigen subgroep je foodfoto’s om elkaar te stimuleren.
Een andere reden om van deze aanpak af te zien is het feit dat de combinatie van voeding en social media mogelijk geassocieerd wordt met eetstoornissen bij bepaalde risicogroepen [2-3]. Wees hier dus goed bewust van als coach of individu als hier gevoeligheid of er een verleden bestaat.
Kanttekeningen bij het onderzoek
Zoals bij elk onderzoek zijn kanttekeningen te maken. Ook hier zijn een aantal belangrijke punten waarom je niet direct deze aanpak moet zien als het nieuwe wondermiddel.
Het gaat hier om een verkennend onderzoek naar dit onderwerp met een kleine dataset, alleen vrouwelijke deelnemers en geen controlegroep. Om deze redenen moeten de onderzoeksresultaten met enige voorzichtigheid geïnterpreteerd worden. Echter geeft het wel een interessante kijk op de mogelijkheden die online en social media bieden voor zelfhulp en steun en om cliënten te coachen.
De vraag bij deze interventie is natuurlijk wel hoe duurzaam deze methode is. In hoeverre is iemand in staat om zijn voedingskeuzes door te zetten zonder Instagram en is er sprake van overdracht van gedeeltelijke externe motivatie naar internalisatie?
De laatste kanttekening hierbij is dat er geen uitkomstvariabele wordt gemeten, maar het een beschrijvend onderzoek is aan de hand van ervaringen. Hierdoor is het niet mogelijk om te kijken of mensen écht gezonder zijn gaan eten en/of afvallen. De onderzoekers moeten zich daarom baseren op ervaringen van de proefpersonen.
Conclusie
Is het maken van foodfoto’s een effectieve strategie om een gezond voedingspatroon aan te leren en vol te houden?
Misschien. De deelnemers in dit onderzoekje rapporteerden dat ze het soms lastig vinden om eerlijk te zijn over wat ze aten. Vooral als ze erg ongezond aten of als de voeding er niet lekker uitzag. Dit is een mogelijke stok achter de deur om zulke producten niet te eten. Deelnemers gaven aan dat ze het gemakkelijker vonden hun nieuwe eetgedrag vast te houden.
Dit onderzoek is een eerste interessante verkenning naar dit onderwerp. Wij zijn benieuwd naar toekomstig onderzoek. De vraag is of coaches en zelfhulpgroepen deze methode gaan inzetten. Wij nemen het in overweging om dit als extra optie aan te bieden bij onze online coachingmodule.
Ik ben erg benieuwd. Zou jij je Instagram-account gebruiken om je voeding te loggen? Post je al veel foto’s van je voedsel, of ben je hier totaal niet van? Laat het me weten in een reactie!
Referenties
[1] Chung, C. F., Agapie, E., Schroeder, J., Mishra, S., Fogarty, J., & Munson, S. A. (2017, May). When Personal Tracking Becomes Social: Examining the Use of Instagram for Healthy Eating. In Proceedings of the 2017 CHI Conference on Human Factors in Computing Systems (pp. 1674-1687). ACM.
[2] Stevie Chancellor, Jessica Annette Pater, Trustin Clear, Eric Gilbert, and Munmun De Choudhury. 2016. # thyghgapp: Instagram Content Moderation and Lexical Variation in ProEating Disorder Communities. Proceedings of the ACM Conference on Computer-Supported Cooperative Work & Social Computing (CSCW 2016): 1201–1213.
[3] Jessica Pater, Oliver Haimson, Nazanin Andalibi, and Elizabeth D Mynatt. 2016. “Hunger Hurts but Starving Works”: Characterzing the Presentation of Eating Disorders Online. Proceedings of the ACM Conference on Computer-Supported Cooperative Work.
