Onderzoek: meer kans op de datingmarkt? Overdrijf niet met je spieren!

Veel jonge mannen trainen om gespierder te worden en meer kans te maken op de datingmarkt. Maar in hoeverre zitten heteroseksuele vrouwen hier eigenlijk op te wachten? Wanneer ben je te gespierd? Onderzoekers zochten uit wat de voorkeuren zijn van zowel mannen als vrouwen.

Redenen om te sporten

De motivatie om naar de sportschool is niet voor iedereen gelijk. De meeste krachtsporters gaan naar de gym voor een goede fysieke en mentale gezondheid of voor sociale connecties. Maar de jonge mannelijke sporter gaat vooral voor het verbeteren van het uiterlijk, zelfvertrouwen en aandacht [7]. Met als belangrijk doel: betere kansen op de datingmarkt.

Helpt een gespierd lichaam je op de datingmarkt?

Gemiddeld genomen maakt een sportief persoon meer kans op een partner dan als je alleen maar op de bank zit [1][2]. Logisch, omdat je er dan gezonder uitziet en beter voor jezelf zorgt.

Wat is de bovengrens? Wanneer sport je te veel en gaat het juist ten kostte van je datingkansen?

Onderzoekers vroegen zich af of vrouwen liever een dunne, (semi)gespierde of heel gespierde man aan de haak slaan. Klopt het ideaalbeeld qua spieren van de man met het verwachtingspatroon van de vrouw? Is hier een (mis)match?

Niet geheel onverwacht zien we over het algemeen groot een verschil tussen wat man verwacht dat een eventuele partner aantrekkelijk vindt, met wat vrouwen daadwerkelijk als een fit en aantrekkelijk uiterlijk beschouwen [1]. Concreter: heteroseksuele mannen schatten de ideale mannelijke fysiek met een paar kilo meer spiermassa in ten opzichte van waar vrouwen daadwerkelijk de voorkeur aan geven [1]. In de onderstaande tabel zie je dit terug wat het verschil is tussen mannen en vrouwen. De vetvrije massa (VVM) wordt een stuk hoger ingeschat (verwachte ideaalbeeld vrouwen van mannen VVM) ten opzichte van het actueel ideaalbeeld van vrouwen van mannen. Hier zit ruim twee punten tussen. In de afbeelding hieronder zie je het verschil tussen beide.

Bron: Olivardia et al., 2004 [8]

Hoe zit dit bij heteroseksuele vrouwen?

Onderzoekers vroegen in eerder onderzoek (toen het dunne schoonheidsideaal nog dominant was) naar de voorkeur van mannen. Sommige resultaten geven aan dat vrouwen het schoonheidsideaal te dun in schatten [9][10][11], hoewel ander onderzoek suggereert dat vrouwen nauwkeurig zijn in hun schattingen [12]. Het is lastig om hier precies te achterhalen wat de voorkeur is, en als er überhaupt sprake is van een dominant gemiddelde voorkeur. Je zag de afgelopen jaren steeds meer gespierde vrouwen terugkomen en sinds een jaar komen meer dunne modellen terug in het medialandschap. Onbewust zal dit mogelijk ook het verwachtingspatroon van mannen beïnvloeden.

En hoe zit dit homoseksuele relaties?

Onderzoek onder homoseksuele mannen lijkt aan te geven dat dezelfde druk bestaat om er goed uit te zien. Onderzoekers suggereren dat mogelijk het uiterlijk nog belangrijker is voor het zelfvertrouwen [6]. Andere variaties in relatie heb ik verder nog niet naar gekeken. Interessant voor toekomstig onderzoek.

Hoe komt dat we onszelf te hoge eisen opleggen?

Studies in het pre- socialmedia-tijdperk gaven aan dat tijdschriften en mediaconsumptie mogelijk de drijfveer zijn voor de mismatch van het eigen ideaalbeeld en die van een eventuele partner [1]. Mogelijk is dit veranderd de afgelopen tien jaar, mede omdat steeds meer onderzoek uitwijst dat social media invloed kan hebben op het zelfbeeld en zelfveroordeling [3]. Recent onderzoek lijkt aan te geven dat we door media zoals YouTube en Facebook steeds hogere eisen aan onszelf stellen [4]. Instagram lijkt daar tegen de verwachting van de auteur geen duidelijke invloed op te hebben [4]. Vooralsnog is dit het enige onderzoek naar het effect van social media op ons zelfbeeld en partnerselectie. Meer onderzoek moet duidelijkheid geven de effecten van social media.

Theorie die dit gedrag verklaart

Binnen de sociale psychologie wordt dit verschijnsel van zelfveroordeling ook wel met de zelfdiscrepantietheorie aangeduid. Deze theorie stelt dat individuen hun “werkelijke” zelf vergelijken met geïnternaliseerde verwachtingspatronen over hun ideale zelf [5]. Het doel is om dit verschil zo klein mogelijk te houden. Eventuele verschillen tussen “werkelijk”, “ideaal” en “zou moeten” worden geassocieerd met stress, zelfveroordeling en negatieve gevoelens [13]. Een voorbeeld als man: jij ziet een gespierde man met een leuke vriendin en denkt dan: “Ik moet ook zo gespierd zijn om ‘goed’ genoeg te zijn”. In de praktijk merken we dat veel jonge sporters lijken hier gevoelig voor te zijn.

Ga voor jezelf na: waarom train ik?

Sporten om er mooi uit te zien is niet altijd de meest consistentie motivatiebron voor langetermijnsucces. We weten uit onderzoek dat deze vorm van motivatie, ook wel introjected regulatie vaak te weinig drive geeft om je gedrag blijvend te veranderen. In de praktijk zien we ook dat mensen die willen afvallen voor hun partner, of voor meer waardering van anderen relatief vaak terugvallen in oude patronen. Wie lukt het vaker om te blijven sporten en te werken aan hun leefstijl? Diegene met een vorm van intrinsieke motivatie. Oftewel: die het leuk vinden om te sporten, goed voor zichzelf willen zorgen of graag meer willen leren van krachttraining.

Goed om te weten is dat een meer intrinsieke vorm van motivatie zich wel kan ontwikkelen over tijd. Je kunt eerst willen voldoen aan een schoonheidsideaal en later krachtsport heel leuk vinden en hier beter in worden. Ik zie dit regelmatig in de praktijk: diegene die het als een hobby gaan zien en beter willen worden in de training zelf en zich leergierig opstellen zijn vaak diegene die het over vijf jaar nog steeds doen.

Wil je meer leren over de kwaliteit van motivatie en de kans op succesvolle gedragsverandering? Lees dan dit artikel over de zelfdeterminatietheorie.