Mitochondriale dichtheid
Wat zegt de wetenschap?
Lees hier een uitleg van het begrip mitochondriale dichtheid. Wat is dit precies?
1 referentie naar een wetenschappelijk onderzoek.
Een mitochondrion kan worden gezien als een ‘energiecentrale’ van een (spier)cel. Binnen deze kleine energiecentrales wordt ATP geproduceerd en getransporteerd naar de plek in de cel waar energie nodig is. Als gevolg hiervan is het lichaam in staat om een spiersamentrekking te doen. Duurtraining zorgt ervoor dat er bijvoorbeeld meer van deze mitochondriën worden ontwikkeld (mitochondriale biogenese).
Door de toename van de mitochondriale dichtheid (d.w.z. meer mitochondriën per gram spierweefsel) kan er sneller en efficiënter energie worden vrijgemaakt dan voorheen. Daarnaast wordt er door een toename minder melkzuur geproduceerd en wordt het aanwezige melkzuur sneller opgenomen door andere weefsels, of omgezet in glucose [1].
Door duurtraining vindt er mitochondriale biogenese plaats: het lichaam maakt meer mitochondriën aan in de spiercellen. Hierdoor neemt de mitochondriale dichtheid toe, oftewel: er zijn meer mitochondriën per gram spierweefsel aanwezig.
Deze toename zorgt ervoor dat energie (ATP) sneller en efficiënter kan worden geproduceerd via aeroob metabolisme (met zuurstof), waardoor de spier minder afhankelijk is van anaerobe processen. Dit heeft meerdere voordelen:
- Er wordt minder melkzuur (lactaat) geproduceerd bij een gegeven inspanningsniveau.
- Het aanwezige melkzuur wordt sneller afgevoerd en hergebruikt, bijvoorbeeld door omzetting in glucose (gluconeogenese) of hergebruik in andere spiervezels.
- Het uithoudingsvermogen en de inspanningstolerantie nemen toe.
Duurtraining verbetert dus niet alleen het aantal mitochondriën, maar ook hun grootte, structuur en functionele efficiëntie.
