Hoe lang kan dit nog duren? Komt er nooit meer een festival? Hoeveel mensen raken straks hun baan kwijt en wanneer kan ik weer naar het buitenland?
Zulke gedachten spelen bij velen, waaronder bij mij zelf. Deze gevoelens zijn lastig.
Zijn de huidige maatregelen erger dan de kwaal?
Is het wel goed om zo door te gaan met het huidige beleid? Of zijn de huidige maatregelen erger dan de kwaal?
De reguliere zorg wordt uitgesteld
We weten inmiddels dat veel reguliere zorg bijvoorbeeld wordt uitgesteld. Zo las ik dat een vrouw hierdoor geen chemokuur kan krijgen en maanden moet wachten. Stel, haar kanker zaait uit? Toen ik dit las dacht ik aan mijn moeder, die een paar jaar geleden gelukkig wel op tijd geholpen kon worden. Wat een stressvolle situatie moet dit zijn voor de vrouw en haar naasten.
Toename in werkloosheid, eenzaamheid en psychische problematiek
Of wat dacht je van al die mensen die als gevolg van de lockdown hun baan kwijtraken. Straks kunnen ze hun vaste lasten niet meer betalen en komen ze op straat te staan. En nog maar te zwijgen over de mensen met psychische problematiek en eenzaamheid, die het momenteel vaak extra zwaar hebben. Ook neemt het aantal stressklachten door de toegenomen werkdruk steeds meer toe blijkt uit een onderzoek van het CNV. Om mij heen zie ik steeds meer mensen uitvallen, omdat ze de druk niet meer aan kunnen.
Armoedeval in het buitenland
Een andere onbelichte factor is de armoedeval in het buitenland. Hoe minder wij reizen, hoe minder welvaart daar. Verschillende landen kunnen zich niet doorontwikkelen, waardoor de consumptie daalt. Stel de industrie in India valt bijvoorbeeld weer terug, dan zorgt dat voor meer armoede en een lagere leeftijdsverwachting. Ook een land als Thailand loopt jaarlijks tientallen miljarden aan inkomsten mis zolang de toeristen weg blijven. En dit raakt de lokale bevolking op allerlei niveaus, van taxichauffeurs tot schoonmakers en fruitboeren.
Wie gaat deze slachtoffers helpen? Ik vind dat de regering en wereldburgers veel te weinig oog heeft over deze groep.
Hoeveel is het leven van een coronapatiënt waard?
Laat ik eerst vooropstellen dat ik geen bejaardenmoordenaar ben! Ik vind dat je coronapatiënten moet helpen en niet aan hun lot over kan laten. Maar er zijn ook andere slachtoffers. Ik vraag me dan ook af: hoeveel is het leven waard van een coronapatiënt?
Je denkt nu wellicht “wat is dat voor lugubere vraag?”. Toch is het belangrijk om hierover na te denken. Neem als voorbeeld de maximumsnelheid in het verkeer. Die is niet zomaar uit de lucht komen vallen. Hiervoor worden allerlei kosten en opbrengsten tegen elkaar afgezet. Waaronder het aantal verkeersdoden.
Breng je de maximumsnelheid flink omlaag, dan levert dat wellicht minder verkeersdoden op maar zorgt dat wel voor veel meer transportkosten. Wat ten koste gaat van de economie. En de economie hangt (nauw) samen met onze gezondheid. Hoe hard het ook klinkt, je moet dus grenzen stellen. Iedereen is het erover eens dat we minder verkeersdoden willen; maar niemand wil daarvoor het verkeer verbieden of zijn auto inleveren. Terwijl dat er wel voor zou zorgen dat er in één klap geen verkeersdoden meer zijn.
Ook het op slot gooien van een land gaat niet geheel zonder gevolgen. Zo’n maatregel zal op de lange termijn bepaalde burgers namelijk levensjaren kosten – misschien wel meer dan wat met het huidige coronabeleid wordt bespaard. Dit blijft echter giswerk natuurlijk…
Alles maar weer opengooien dan?
Nu wil ik niet beweren dat je het land zomaar moet opengooien en corona maar gewoon zijn gang moet laten gaan.
Maar ik vind wel dat er veel meer aandacht moet worden besteed aan de negatieve gevolgen van de huidige maatregelen. Oftewel: hoe gaan we de andere, indirecte slachtoffers van corona beter helpen? En wie draait er bijvoorbeeld in de toekomst op voor de economische kosten?
Ik denk dan aan iets als een (virtueel) maatjesproject om de eenzaamheid tegen te gaan. Of we kunnen meer onderzoek doen naar welke groepen het nu psychisch zwaar hebben en daar interventies voor ontwikkelen. Een hotline in het leven roepen of 113 zelfmoordpreventie meer promoten, het persoonsgebonden budget (PGB) versoepelen als blijkt dat deze doelgroep vereenzaamt of meer bijstand nodig heeft. En soepelere financiële regelingen voor wie door corona inkomsten verliest bijvoorbeeld.
Kijk dus niet alleen maar naar de ziekenhuisopnames, maar ook naar andere aspecten die zorgen voor coronaslachtoffers. Want óók als je het virus niet krijgt, kun je een flinke klap krijgen van corona.
Ik ben benieuwd naar hoe jullie hierover denken. Laat het weten in een reactie!
