Eetstoornissen -anorexia, boulimia, binge eating disorder, anorexia athletica en anorexia NAO (niet anders omschreven); iedereen heeft er wel van gehoord, of is er mee in aanraking gekomen. Er is veel discussie over de mogelijke oorzaken van een eetstoornis én vooral over wat we er tegen kunnen doen. Van 22-27 september was ik in Kroatië voor een congres hierover, en dit heeft mij aan het denken gezet.
Brighter Side of Exercise
Samen met 5 anderen, onder leiding van Start2Move mocht ik Nederland vertegenwoordigen in dit congres genoemd Brighter Side of Exercise (BSOE). Op dit congres kwamen fitnessprofessionals, diëtisten, psychologen, artsen, therapeuten en mensen die zelf een eetstoornis hebben (gehad) samen om aandacht te vestigen op de invloed van inspanning en beweging op het herstel van mensen met een eetstoornis. Het doel van deze bijeenkomst was Europese richtlijnen op te stellen hoe beweging betrokken kan worden in het herstel, maar ook wat we kunnen doen ter preventie en na de behandeling. Tijdens dit congres heb ik ontzettend veel geleerd. Niet alleen van de vele lezingen die ik gevolgd heb, maar vooral van gesprekken met de ‘experts by experience’.
Er is geen eenduidige oorzaak aan te wijzen voor het ontstaan van een eetstoornis.
Ik denk dat iedereen een beeld heeft van eetstoornissen, maar dat dit bij velen een verkeerd beeld is. Bijvoorbeeld dat een eetstoornis daadwerkelijk alleen over eten gaat, of dat het een keuze is om niet te eten. Laten we dit meteen tackelen, want dat is niet zo. Er is geen eenduidige oorzaak aan te wijzen voor het ontstaan van een eetstoornis. Het betreft een combinatie van erfelijke, karakterologische, psychologische, biologische, opvoedkundige, familiaire en sociaal-culturele factoren. Dit filmpje geeft op een simpele maar duidelijke manier weer hoe een eetstoornis kan ontstaan. Vaak is het een coping-mechanisme om te kunnen omgaan met andere gebeurtenissen of situaties, dat uiteindelijk destructief wordt. Gedurende de tijd gaat de ziekte bij de persoon horen, het wordt een deel van zijn of haar identiteit. Hierdoor is het nog lastiger om te herstellen.
Een onderwerp dat veelal ter sprake kwam deze week was de invloed van social media. Om die reden heb ik dit artikel geschreven zodat we wat meer stil staan bij wat we online zetten. Wat is de norm en wat is het gevolg hiervan?
De invloed van fitness op eetstoornissen
Tegenwoordig is een fit en afgetraind lichaam het ideaalbeeld op social media. Veel mensen posten foto’s van hun afgetrainde buik en spierballen op Instagram en andere kanalen. Overal kom je programma’s tegen om snel af te vallen en het is bijna een schande als je af en toe geniet van een frietje. Strenge voedings- en trainingsschema’s worden opgesteld en strikt gevolgd. En als je je hier niet aan kunt houden bestempelen mensen zichzelf vaak als een mislukkeling. Soms is er in deze schema’s ruimte om te snacken, voor een “cheat meal“. Echter, heeft deze benaming veelal ook een negatieve lading.
Maar waarom wordt er bijna nooit gekeken naar hoe we ons voelen?
Er wordt door consumenten, maar ook door professionals, veel naar cijfertjes gekeken. Wat is je gewicht, je vetpercentage, hoeveel kan je liften? Ook in de marketing van gezondheidsprogramma’s word je doodgegooid met sixpacks en billen die aardig wat squats en lunges hebben uitgevoerd. Maar waarom wordt er bijna nooit gekeken naar hoe we ons voelen?
Is het niet veel belangrijker dat je lekker in je vel zit, zo nu en dan kunt genieten van die reep chocolade en je je vooral energiek en gelukkig voelt?
Ik ben van mening dat wij als fitnessprofessionals, diëtisten, voedingsdeskundigen maar vooral als mensen een andere kijk moeten hebben op wat een norm is en wat we willen nastreven. Zowel in onze begeleiding als in ons doen. Want maakt het ons nou écht gelukkiger als we die kilo kwijt zijn? Of is er dan weer iets anders wat ons stoort? Kunnen we niet beter goed voor ons lichaam zorgen? Regelmatig bewegen, maar hier ook plezier in hebben? Onszelf voeden in plaats van vullen? Niet meer blindstaren op macro’s en af en toe genieten van die pizza? Elkaar accepteren zoals we zijn. En als professional focussen op het welzijn van onze klanten en ze ook daadwerkelijk behandelen als klanten, als mensen. Niet alleen kijken naar getalletjes op de weegschaal. Ik denk dat we met z’n allen een stuk gelukkiger zouden zijn.
Wat kunnen we doen?
Vanuit de BSOE hebben we gezamenlijk richtlijnen opgesteld die worden voorgesteld aan de Europese Unie. Ik ben vooral benieuwd naar jullie mening. Wat vind jij van de huidige trends in de wereld van Instagram, fitgirls en bodybuildingwedstrijden? Wat is de mogelijke invloed hiervan op het ontwikkelen van een eetstoornis? Dit blijft natuurlijk speculatief, omdat de effecten van (psycho)sociale factoren lastig te meten zijn, maar toch. Wat denk je dat het gevolg is en wat kunnen we veranderen? Laat het me weten in een reactie.
