Chronisch ziek ben je niet voor de lol en vaak ook kan je er ook nog niks aan doen. Soms vind ik het oneerlijk om te zien dat er wel een flinke boete op lijkt te staan.
Voorbeelden van chronische ziekte zijn Astma, diabetes, epilepsie, reuma en MS. In totaal zijn er 109 verschillende chronische ziekten. In 2016 waren er maar liefst 8,8 miljoen mensen bekend met een chronische ziekte [1]. Iets waar we dus niet te simpel over moeten denken. Want deze mensen worden dubbel geraakt door sommige maatregelen.
We spreken van een chronische ziekte wanneer er over het algemeen geen uitzicht is op volledig herstel. Doorgaans gaat het gepaard met pijn, geestelijk lijden, beperkingen in functioneren en andere klachten. De mate waarin mensen hiervan hinder ondervinden verschilt per ziekte en per individu. Chronische ziektes brengen naast mogelijk lichamelijke en geestelijke uitdagingen ook een andere uitdaging met zich mee: de financiële kosten en belemmeringen in het dagelijks leven.
De kosten vliegen de pan uit
De kosten voor een chronisch zieke worden namelijk alleen maar hoger en hoger. Daarbij worden er ook regelmatig plannen doorgevoerd door het kabinet waardoor de inkomsten juist minder worden. Zo kwam de afgelopen maand het kabinet met een nieuw plan. De zogenoemde loondispensatie. Dit werkt als volgt:
Neem Jan. Hij is chronisch ziek en doet ontzettend zijn best om te blijven werken, maar raakt toch arbeidsongeschikt. Om in aanmerking te komen voor een arbeidsongeschikheidsuitkering moet hij een strenge keuring doorlopen. De uitkomst is hierbij vaak dat je niet in aanmerking komt. Komt Jan wel in aanmerking voor een zekere uitkering dan is het zeker geen vetpot. Deze uitkeringen zijn belachelijk laag te noemen en worden verder gekort als je niet meer aan het werk komt. Ondanks dat het momenteel nog praktisch onmogelijk is om als arbeidsongeschikte aan het werk te komen, onder andere door een tekort aan werkplekken, wordt de arbeidsongeschiktheidsuitkering verder versoberd door de loondispensatie. Komt Jan wel aan het werk. Dan is het mogelijk dat hij dankzij deze nieuwe wet geen pensioen meer kan opbouwen en flink gekort wordt op zijn loon, tot onder het minimum.
Dan sta je dus eigenlijk al 4-0 achter. Helemaal met de bijkomende kosten van het chronisch ziek zijn.
Zorgverzekering en eigen risico
De zorgkosten zijn in de afgelopen jaar explosief gestegen [2]. Na het betalen van de premie die elk jaar blijft stijgen, wordt in het begin van het jaar de eerste boete opgelegd. Namelijk het eigen risico. Was dit eerst nog €150,- per jaar, momenteel is dit jaarlijks €385,- met het uitzicht dat het in de toekomst nog verder gaat stijgen [3]!
Een chronisch zieke heeft geen keuze of hij deze wel of niet wil aanbreken. Deze heeft zijn medicatie nodig en betaalt hier aan het begin van het jaar gelijk de hoofdprijs voor.
Daarnaast zijn er behandelingen en hulpmiddelen die deels of helemaal niet vergoed worden. Een mooi voorbeeld hiervan zijn de flash-sensoren voor diabetici. Een systeem waar ik zelf ook dankbaar gebruik van mag maken. Stel je voor dat na jaren meerdere malen per dag in je vinger prikken er een apparaat op de markt komt waardoor dit niet meer hoeft. Niet alleen meet dit apparaatje 24 uur per dag je bloedsuiker. Het is meerdere malen bewezen dat deze sensoren zorgen voor een betere bloedglucoseregeling en kwaliteit van leven. Perfect toch? Er zit alleen wel een prijskaartje aan. Namelijk €120,- per 4 weken die je zelf mag betalen.
Andere kostenposten
Als chronische zieke wordt het nog veel duurder als je een arbeidsongeschiktheidsverzekering wilt afsluiten. En wat denk je van een verplicht overlijdensrisicoverzekering voor bij je hypotheek? Je bent al snel een paar honderd euro meer kwijt per jaar.
Wat vind jij? Is dit terecht?
Ook het aanvragen van een rijbewijs is duurder en deze moet vaker verlengd worden. In plaats van eens in de 10 jaar, moet je vaak als chronisch zieke je rijbewijs elke 5 jaar verlengen. Alleen al de eigen verklaring, een simpel papiertje waarin je aangeeft dat je chronisch ziek bent kost bij het CBR €35,-. Denk daarnaast ook aan de kosten van de medische keuringen die je moet ondergaan. Deze kan je overigens niet declareren, want een rijbewijs is een “luxeproduct”.
Gelijke behandeling?
Nederland is een verzorgingsstaat. Maar vanuit mijn perspectief lijkt dit steeds verder iets af te brokkelen. Niet alleen door de steeds hogere kosten voor chronische zieken, maar ook de arbeidsmogelijkheden – de voorwaarden en indien nodig het vangnet voor diegenen die niet genoeg inkomen hebben. Ik zeg niet dat ik de oplossing heb.
Maar het afschaffen van de marktwerking in de zorg en het eigen risico zou al een mooie stap zijn. Een verbod op het duurder maken van verzekeringen voor chronisch zieken en een efficiëntere werkwijze voor het verlengen van het rijbewijs zullen al veel kosten drukken. En de nieuwe regelingen omtrent loondispensatie, gooi die direct in de prullenbak!
Als er nu niks gebeurt, wordt de kloof tussen arm en rijk alleen maar groter, met een dieptepunt voor die meer dan 8,8 miljoen chronische zieken in ons land. En die hebben al genoeg aan hun hoofd 😉
Ik ben benieuwd naar jullie meningen/ervaringen over dit onderwerp. Laat het me weten in een reactie.
